Styl biedermeier – czym się charakteryzuje i skąd pochodzi?
Można powiedzieć, że wywodzi się od pompatycznego stylu empire, który królował na europejskich salonach w czasach panowania Napoleona. Mimo że niektórzy twierdzą, że nurt biedermeier powstał jako odpowiedź do „nadętego” empire, nie ma zbyt wielu elementów wspólnych dla obu tych nurtów w architekturze wnętrz. Datę powstania biedermeiera datuje się na pierwszą połowę XIX wieku, dokładniej na lata 1815-1848. Największy jego rozkwit można było zauważyć w państwach niemieckojęzycznych i skupionych wokół niemieckiej kultury. Były to zatem Austria, Dania, północne Włochy i znajdujące się pod zaborami tereny Polski oraz Czech.
Mimo że według dzisiejszych standardów styl biedermeier raczej uchodzi za mocno ozdobny, w przeszłości był uznawany za próbę życia w luksusie średniej klasy mieszczan. Stąd nie był dobrze postrzegany przez ówczesne środowiska arystokratyczne, które uznawały ten nurt za „biedniejszy empire” lub sztukę mieszczan dla mieszczan. Dla wyższych klas społecznych w tamtym okresie wygoda stawiana była na dalszym planie, przez co biedermeier był przez nich uznawany za styl dla uboższych.
To, co jest w nim charakterystyczne, to nie tylko wygląd samego wyposażenia, ale też rozmieszczenie ich w pomieszczeniu. Większość mebli, takich jak sofa, fotele, serwantki czy witryny, stała pod ścianą, aby środek pomieszczenia wypełniał stół, przy którym mogła zebrać się rodzina do wspólnego posiłku lub spędzania czasu. To założenie idzie w zgodzie z popularnym wtedy poglądem, że wygoda wraz z ciepłem łączy się w nurcie wnętrzarskim określanym jako styl gniazdka rodzinnego.